Wie/wat geeft mij zin in het leven?

Dat is een moeilijke vraag, een vraag die volgens Joël De Ceulenaer enkel voorkomt wanneer we niet  goed bezig zijn, wanneer we de zin in het leven niet zien. Wanneer we die namelijk wel zien, dan wordt de vraag niet gesteld. Wanneer je je leven zinvol vindt, dan heb je geen nood aan een antwoord op die vraag.

Ik volg Dhr. De Ceulenaer daar wel in. Wanneer mijn leven zinvol is en ik elke dag vrolijk de dag doorstap, dan stel ik mij niet de vraag wie zin geeft aan mijn leven.
Wanneer het even moeilijker ga en ik niet goed weet of alles nog wel loopt zoals het zou moeten lopen, dan stel ik mij wel de vraag. Wanneer weet je of je leven zinvol is? Wanneer je elke dag opstaat met een glimlach en vol goede moed aan de dag begint. Wanneer er niets zwaars rust die mentaal voor problemen zorgen, die je slapeloze nachten bezorgen...

Wie maakt mijn leven zinvol?
- Mijn vriendin en onze zoon Arthur. Opstaan en hem zien liggen met een enorme glimlach doet mij zin krijgen in de dag, wat er staat te gebeuren.
- Mijn vrienden, één hechte groep vrienden. We zijn met z'n allen eigenlijk een kleine familie. Door voor gaan we voor elkaar. Zonder die woorden uit te spreken, weten we dat we er zijn voor elkaar.
- Familie, de banden die je hebt met je ouders, de steun die je krijgt.
- De brandweer, ik vind het fijn dat ik als vrijwillig brandweerman mensen kan helpen. Dat geeft mij het gevoel dat ik mijn steentje bijdraag aan het leven van anderen.

Mijn lijstje is dus vrij kort, maar elke dag beseffen dat er zoveel mensen zijn die ik graag zie en die mij graag zien, is voor mij voldoende om het leven zinvol te vinden. Ik ben een gelukkig mens.