De rituele dimensie

De rituele dimensie

Trots mag ik mededelen dat in April volgend jaar ons eerste kindje geboren wordt.
Wanneer jongere kinderen mij vragen of ik al papa ben en ik vertel hen dat er een kindje onderweg is, dan verwachten ze ineens ook dat ik getrouwd ben.

We doen het niet helemaal zoals het volgens de maatschappij hoort, maar wel zoals het voor ons goed aanvoelde. Ik wilde niet nog eens 2 jaar wachten vooraleer 'te beginnen' aan kinderen, want ik wilde in eerste instantie een jonge papa zijn. 

Mijn liefdespad zorgde ervoor dat ik niet de juiste vrouw vond om als mama van mijn kinderen te titelen dus dat liep een beetje anders. Nu heb ik wel een vriendin (geen vrouw hé! Nog niet getrouwd ;-)) die de titel waardig zal dragen, waar ik ontzettend trots op ben.

Ze is ondertussen bijna halfweg en de zoektocht naar een peter en meter kon beginnen.
Vanzelfsprekend voor ons beiden gingen we op zoek. Het werd een goede vriend die alsook een toegewijde vader is voor 3 kinderen als peter en een enthousiaste, lieve zus als meter.

Dan komt de vraag bij de plechtige (facebook)bekendmaking van onze meter en peter natuurlijk: "ga je het kindje dopen?" 
Natuurlijk gaan wij ons kindje laten dopen, anders zoek je toch beter een suikeroom en suikertante? 

Nee, daarover heeft iedereen zijn eigen mening en da's maar goed ook. Maar voor ons was het vanzelfsprekend dat er een doop feest komt en ondanks dat wij niet helemaal gelovig zijn & héél veel naar de kerk gaan en bidden voor het avondmaal en dergelijke, vinden we het toch belangrijk dat ons kind enkele waarden van het Christendom meekrijgt. Liefst vanaf de geboorte...