Verschillende mensen deelden hun mening over geloof. Ik kon mij vinden in bepaalde getuigenissen. Maar ik hou het bij deze twee :
Geloven is vaste grond onder de voeten. Voelen dat wanneer het moeilijk gaat, je iemand hebt om op terug te vallen, om terug naar je basis te kunnen.
Ik zette niet snel na mijn middelbaar de stap naar alleen gaan wonen. Mijn ouders zeiden toen dat als het moeilijk zou gaan en ik een tegenslag heb, ik daar welkom ben. Groot voelde ik mij toen, dat zou toch nooit gebeuren. Ik ging voor mijn eigen geluk. Ik huurde een huisje met mijn vriendin, maar na 5 jaar liep het verkeerd. Onze relatie was op. Daar stonden we dan met een huurhuis, wie zou daar blijven wonen? Na mijn vakantie bleek dat ze alle meubels meegenomen had en maar weinig had laten staan. Mijn eerste tegenslag. Wat nu?
Mijn ouders deden de deur open, mijn kamer was proper, een vers bed en mijn pantoffels terug uit de kast. Ik mocht terug thuis gaan wonen, tot ik terug op mijn positieven was. Ik had terug grond onder mijn voeten.
Er zijn voor andere mensen was een tweede getuigenis, daar kan ik mij in vinden. Ik vind het heerlijk om anderen te helpen, schuif er mezelf vaak voor aan de kant. Ik ben vrijwillig brandweerman en ik vind het heerlijk om mensen te helpen. Zelfs als ik ziek in mijn bed lig, spring ik er uit als ik opgeroepen wordt. Maar niet alleen de brandweer geeft mij op die manier voldoening.
Wanneer vrienden mij nodig hebben, zou ik alles aan de kant schuiven om hen te helpen. Dan kruip ik met een goed gevoel in mijn bed 's avonds. Geloven gaat niet om regeltjes volgen, maar om anderen te helpen.
Een mooie gedachte om mee af te sluiten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten